Prolog

                                                          Prolog


11.04.2014r. 
Biegłam przez ciemne ulice Bombaju. Czułam się wtedy wolna. 
Nie.. nie chciałam widzieć rodziców więcej na oczy, po tym co mi zrobili po prostu bałam  się tam wrócić. 
Moje nogi poniosły mnie pod dom cioci. Była najwspanialszą osobą na świecie, gdyby nie ona nie wiem co by się ze mną stało. 
Zapukałam delikatnie. Brak odpowiedzi. 
Ponowiłam próbę. Cisza. 
Podeszłam od tyłu i zobaczyłam że drzwi od tarsu są otwarte, bez zastanowienia weszłam po cichu po środka i skierowałam się na strych. Ciocia zawsze tam przesiadywała.
Pod drzwiami usłyszam cichy szlok, zdezorientowana weszłam do środka i zobaczyłam ciocie skuloną w fotelu przeglądającą moje zdjęcia. 
Gdy weszłam głębiej ciocia podniosła głowę i odetchnęła z ulgą. 
-Kochanie jak dobrze że tu przyszłaś. 
-Cioci dlaczego płaczesz? 
-Podejdź dziecko- podzeszłam do sześciedzięciolatki.-Czuję że nie zostało mi długo..
-Ciociu przestań, o czym ty mówisz? 
-Nie przerywaj- przewróciłam oczami- Gdy już mnie zabraknie nie możesz zostać tutaj sama rozumiesz? 
-Do czego zmierzasz? 
-Musisz wyjechać.

                                 ____________________________
                                                            Ahoj :)
                                 Chciałabym podzielić się z wami pewnym
                                  opowiadaniem. :)
                                 Proszę o opinię..
                                   Jeżeli będą one negatywne, to oczywiście
                                   to zrozumiem i będę to kontynuować w Wordzie :)
                                                             Klaudia. :)